Rítalínmeðferð; - gefur mörgum börnum möguleika sem annars virðast ekki í boði

Rítalín hefur verið beitt til meðferðar á alvarlegri tilfellum ofvirkni  með athyglisbresti (ADHD) - einkum þar sem hvatvísin er ráðandi.     Ofvirk börn - sem hafa fengið vandaða greiningu fagmanna og njóta þess að vera í traustu skólaumhverfi - eiga góða möguleika á að nýta hæfileika sína og njóta þess að þroskast meðal jafningja sinna. 

Það sem hins vegar veltir oft ákveðnum baggamun - er að börn eru ekki sérlega heppin með foreldra - eða búa við það að aðstæður foreldranna og kjör - eða burðir foreldranna eru ekki nægir til að börnin fái viðunandi uppeldi og tækifæri.   Á sama hátt verður að viðurkenna að það eru ekki allir skólar eða kennarar færir um að sinna börnum nægilega vel - sérstaklega ekki börnum með flókin þroskavandamál.  

Verst er samt að það er sums staðar alger skortur á þekkingu á vandamálinu og þörfum barnanna og þá um leið greiningarmöguleikum  og meðferðarúrræðum.   Það er líka meira en að segja það að nálgast þjónustu barnageðlækna frá afskekkta hluta landsins.  Auk þess er hópur fólks sem hagar sér eins og ofsatrúarsöfnuður og neitar að viðurkenna vandamál eins og ofvirkni - - og neitar þá um leið börnum með slík vandamál um aðgang að greiningu og bannfærir rítalínmeðferð kannski af sannfæringarkrafti hins hreintrúaða.

Ég þekki fá dæmi um foreldra sem neita börnum með sykursýki um insúlínmeðferð - - og ég þekki ekki dæmi um að börn með staðfesta flogaveiki fái ekki lyfjameðferð ef það er á annað borð staðfest að hún hjálpi - meira eða minna.    Við vitum samt mætavel að ajukaverkanir lyfja sem notuð eru við flogaveiki eru oftast verulegar  - - og þekktir eru fylgifiskar insúlínmeðferðar sykursjúkra.

Áróðurinn gegn rítalínmeðferð er alvarlegur uppeldis- og heilbrigðisvandi - sem nærist á fordómum og ýtir undir slíka.  Því miður eru þess einnig ennþá dæmi að foreldrar komast upp með að frábiðja börnum sínum greiningu hjá sálfræðingum - - - og útiloka þau þá um leið frá því að njóta bestu úrræða í framhaldinu.  Enn er einhver hópur foreldra sem ekki bakkar upp neinar eðlilegar og sanngjarnar kröfur frá hálfu skólans og kennaranna - - um ástundun og skil.

Ég ætla auðvitað ekki að halda því fram að allir kennarar, skólastjórar eða sálfræðingar og geðlæknar séu óskeikulir   - - en fullyrði að langflestir vinna starf sitt af þekkingu og bestu vitund.   Börnin eiga því að njóta þess besta sem er í boði - - og það er ekki réttur foreldranna að neita þeim um slíkt.  Það er þvert á móti réttur barnanna að fá aðgang að greiningum og meðferðarúrræðum - - og skylda foreldranna að bakka slíkt upp.   Afneitun er eðlilegt fyrsta viðbragð . . . . en bara fyrsta viðbragð.

Svo þurfa foreldrar að fá almenna fræðslu og upplýsingar um að það er allt fullt af ábyrgðarlausum áróðri gegn rítalíni og flökkusögum sem láta líta svo út sem um sé að ræða þrautprófuð sannindi.  Þarna þurfa heilbrigðis og skólayfirvöld að taka höndum saman og skapa forsendur fyrir sanngjarnri upplýsingu og fræðslu sem hjálpar foreldrum að komast hjá því að verða afvegaleiddir , , , af fordómum og miður góðgjörnum vaðli þeirra sem þykjast hafa höndlað sannleikann (en eru ekki fagmenntaðir - né rannsóknarmenn).

 

 

Athugasemdir

[Katrín Ósk Adamsdóttir, 21.11.2007 kl. 21:49]

Takk fyrir áhugaverða lesningu